De meeste laserpointers zijn ofwel Klasse II- of Klasse IIIa-lasers in de VS. In veel andere delen van de wereld zijn laserpointers voor thuisgebruik beperkt tot klasse II-lasers, die veiliger zijn.
Volgens het Wikipedia-artikel over laserveiligheid,
Klasse II: De knipperreflex van het menselijk oog (afkeerreactie) zal oogbeschadiging voorkomen, tenzij de persoon opzettelijk gedurende langere tijd in de straal staart. Het uitgangsvermogen kan oplopen tot 1 mW.
Klasse IIIa: Lasers in deze klasse zijn meestal gevaarlijk in combinatie met optische instrumenten die de straaldiameter of vermogensdichtheid veranderen, hoewel zelfs zonder optische instrumentverbetering direct contact met de oog langer dan twee minuten kan ernstige schade aan het netvlies veroorzaken. Het uitgangsvermogen is niet hoger dan 5 mW. De vermogensdichtheid van de straal mag niet hoger zijn dan 2,5 mW / cm2 als het apparaat niet is gelabeld met een waarschuwingsetiket "Let op", anders is een waarschuwingslabel "gevaar" vereist.
Op basis van deze definities, we kan zien dat laserspeelgoed schadelijk kan zijn als een kat langdurig in de straal kijkt. Bij het spelen van laserspeelgoed is meestal veel beweging nodig, zodat de kans klein is dat uw kat meer dan twee minuten in de straal staart (u merkt de straal en beweegt deze). Toen ik echter met mijn katten met laserspeelgoed speelde, was één kat slim genoeg om niet meer achter de stip aan te jagen en staarde ik alleen maar naar mijn hand. Ik weet niet hoe hij zou reageren als de straal rechtstreeks op hem was gericht (als ik misschien niet oplette of naar een andere kat keek).
Er zijn online instructies om items zoals een cd te maken spelers in sterkere laserpointers dan je kunt kopen. Omdat deze lasers een onbekende kracht hebben, zou ik ze niet aanraden om mee te spelen. Gebruik alleen in de handel verkrijgbare laserpointers, zodat u zeker weet dat ze niet te gevaarlijk zijn.
Persoonlijk gebruik ik geen laserspeelgoed omdat ik geloof dat gestructureerde speeltijd een hechtingservaring is tussen mij en mijn katten. Ik ben ook van mening dat spelen rond maaltijden moet worden gestructureerd om de jacht-eet-bruidegom-slaapcyclus te versterken waar katten van nature in vallen. Hoewel af en toe jagen kan mislukken, vind ik dat een kat niet constant gefrustreerd moet zijn door jagersessies die de kat nooit de voldoening geven van een "moord".