Colorado State University Veterinary Teaching Hospital heeft een hand-out over Behandelingsopties voor craniale kruisbandletsel / ziekte van de hondenknie waarin staat:

Er is voldoende bewijs dat perioperatieve revalidatietherapie door een getrainde revalidatiearts het herstel van een operatie kan bevorderen en bespoedigen. Er zijn weinig / geen aanwijzingen dat dit een consistent en voorspelbaar alternatief is voor chirurgische behandeling voor de meeste honden, maar af en toe leidt de combinatie van gelijktijdige verwondingen of ziekten, gevorderde leeftijd, grootte van de patiënt en financiële beperkingen ertoe dat eigenaren van gezelschapsdieren deze optie nastreven. Aangepaste kniebrace is relatief nieuw in de orthopedie van honden en er is weinig / geen wetenschappelijk bewijs over het onderwerp dat wordt toegepast op kruisbandletsels.

Er zijn enkele onderzoeken gedaan naar de effectiviteit van bewegingsbeperking en pijn medicatie. In de volgende studie verbeterden kleinere honden sneller dan grote honden. Van de honden zwaarder dan 15 kg (zoals een Lab / Rott-mix) werd slechts 19,3% geclassificeerd als normaal na de onderzoeksperiode.

• Klinische resultaten na niet-operatieve behandeling voor breuk van het craniale kruisband bij hondenP . B. VASSEUR DVM, Veterinary Surgery Volume 13, Issue 4, pages 243–246, oktober 1984 web abstract

De volgende studie omvat een controlegroep van rust en pijnstillers, maar uit de samenvatting is niet duidelijk hoe goed ze het deden.

• Evaluatie van fibulaire koptranspositie, laterale fabellaire hechting en conservatieve behandeling van craniale kruisbandruptuur bij grote honden: een retrospectieve studie AE Chauvet, AL Johnson, GJ Pijanowski, L Homco en RD Smith Journal of the American Animal Hospital Association 1 mei 1996 vol. 32 nee. 3247-255 web abstract

Als u besluit om de operatie te laten uitvoeren, zal uw hond waarschijnlijk niet terug naar "nieuw" zijn, maar zal hij waarschijnlijk een verbeterde kwaliteit van leven hebben met minder pijn (zoals blijkt uit een afname van kreupelheid). Een retrospectieve studie in een Australisch tijdschrift stelde vast:

Ongeacht de chirurgische techniek vertoonde 85,7 tot 91,0% van de honden klinische verbetering na de operatie. Minder dan 50% van de honden werd echter klinisch gezond op het geopereerde been en 9,0 tot 14,3% van de honden bleef aanhoudend kreupel aan het geopereerde been.

Bovendien,

Tweeëntwintig procent van de honden scheurde hun CCL [andere poot] gemiddeld 14 maanden na de eerste.

• Scheur van de craniale kruisband bij de hond - een retrospectieve studie waarin chirurgische technieken worden vergeleken KW MOORE en RA READ Australian Veterinary Journal Volume 72, Issue 8, pagina's 281-285, augustus 1995 web abstract

Mijn ervaring is anekdotisch, maar we gebruikten een hondenkniebrace voor mijn 10-jarige straathond toen ze haar ACL scheurde en we besloten het been niet te opereren. Ze was ouder, een grotere hond, en het leek me niet juist om haar die dure operatie te laten ondergaan (meestal omwille van haar !!). Als dit haar was overkomen toen ze jonger was, had ik misschien meer aan de operatie gedacht . Ik had op verschillende online forums gelezen over mensen die met succes herstelden van dit soort blessures met behulp van een kniebrace.

Ik vond online een hondenkniebrace na wat meer onderzoek en het werkte wonderen voor ons. Het was niet zoals die stijve verstikkende beugels die je vaak online vindt, deze was flexibeler en verbood beweging niet helemaal. We hebben onze hond echter minimaal 8 weken op uiterst beperkte activiteit moeten zetten, maar we konden de hondenbeugel blijven gebruiken nadat ze hersteld was en het leek haar nooit te storen.

Ik zou bij je dierenarts vragen of ik jou was om te zien of het een haalbare optie is, maar naar mijn ervaring werkte het en ik ken andere mensen waar het ook werkte.

OP hier, na twee jaar een vervolg.

We kozen ervoor om te beginnen met een beenbrace, wat meer een ongemak voor onze hond leek dan een hulp. Nadat we die oplossing ongeveer een maand hadden geprobeerd, besloten we haar gewoon kalm te houden en te kijken hoeveel rust haar zou kunnen doen.

Verrassend genoeg is ze bijna volledig hersteld. Gedurende de eerste zes maanden beperkten we haar activiteit tot een minimale hoeveelheid wandelen en leidden we buitenexcursies om te voorkomen dat ze achter konijnen, eekhoorns, vogels enz. Aan zou rennen. Daarna probeerden we haar in de gaten te houden toen we dat hadden. haar in de achtertuin, en controleer van tevoren of er niets aanwezig was dat een sprint zou veroorzaken.

Het eerste jaar zouden we merken dat ze behoorlijk hinkte als ze zich te veel inspande. Onlangs heeft ze echter een paar gekke rennen over de tuin gemaakt zonder nadelige gevolgen. We proberen nog steeds alle sprints te ontmoedigen, maar ze lijkt op een hoog niveau van functionaliteit te zijn gezien waar ze begon.